Vandaag een ‘kort blogje’ in het kader van de revalidatie. Het eerste controlemoment staat op de planning in het ziekenhuis van Lelystad. In het kader van dat geweldige armpje van mij, mag ik natuurlijk niet zelf rijden. Vanuit Defensie kan ik gelukkig een vervoersaanvraag indienen, zodat er iemand komt om mij op te halen.

De wekker gaat om 05:45, mooi vroeg aangezien ik om 08:25 in Lelystad moet zijn. Zo heb je nog wat aan je dag zullen we maar zeggen. Nou zal ik mezelf niet zijn als dat niet vroeg genoeg is. Heerlijk de halve nacht wakker geweest, om vervolgens verschrikkelijk fit de dag te beginnen.

Taxi.

In het verleden heb ik al meerdere malen met dit bijltje moeten hakken. Tijden inplannen dat de taxi komt, rekening houden met eventueel file en natuurlijk achterlijk vroeg aanwezig zijn. Daar heb ik ook geleerd dat als je bij ons een vervoersaanvraag indient om een bepaalde tijd, ze standaard een kwartier later zijn of zelfs helemaal niet op komen dagen. Dat beloofd wat en is natuurlijk een heerlijk gevoel om je mee klaar te maken voor vertrek. Nou probeer ik altijd overal het positieve van in te zien. Tot mijn verbazing heb ik mij druk gemaakt om helemaal niks want de taxi was gewoon 5 minuten te vroeg. Ja, hallo. Daar heb ik in mijn planning geen rekening mee gehouden! Natuurlijk was er ook geen file vandaag, geen ongelukken, geen werkzaamheden….nee, we konden gewoon on-Hollands door rijden. Het is ook nooit goed hoor ik je denken. Nou dat is niet helemaal waar.

Handfysio.

Voor 08:00 in het ziekenhuis. Gelijk maar doorlopen, want er is toch een wachtkamer waar ik kan zitten. Na een minuut of 5 komt mijn handfysio naast me zitten. De cliënt voor mij is er nog niet, dus even rustig aan de babbel. Uiteindelijk naar binnen en daar gaat de spalk af. De onderhuidse hechting mag eruit, zodat het deel onder de huid op gaat lossen. Gelijk nog even wat oefeningetjes doorgenomen om vervolgens de spalk weer om te doen. Ik had de hoop mijn brace om te mogen, omdat die iets makkelijker is met alles wat ik wil doen. Laat het nou net de bedoeling zijn om dat nog even tegen te gaan. Dus.

Het operatieverslag wat in mijn digitale dossier staat, hebben we ook nog even doorgenomen. Zij kon mij nu aan de ‘hand’ van een plaatje uit een boek, ‘handig’ laten zien wat ze nu gedaan hebben. Dinsdag is de volgende afspraak en dan gaan we kijken of we over kunnen stappen naar de brace. Het veranderd niks aan het proces, want buiten 3x daags de brace/spalk af voor littekenverzorging, of een voorzichtig bad (neeeehee geen zwembad) blijft hij 24 uur om mijn klauwtje zitten. Het maakt alleen de dagelijkse dingen nèt iets makkelijker met brace.

Taxi terug.

Natuurlijk moeten we ook weer naar huis. Dat kan natuurlijk nooit zo voorspoedig gaan als de heenweg toch? Ondanks een heel gezellig gesprek en uitgebreide uitleg, ben ik toch eerder in de hal dan ik op voorhand dacht. Er staan wat stoelen dus dat komt wel goed. 10 minuten voor de taxi er zou zijn, toch maar vast naar buiten. Dan kan ik zo instappen als ze er is. Wachtend op een telefoontje neem ik plaats op een bankje en zie een mooie blauwe Audi taxi staan. Uiteindelijk na een minuut of 7, komt een vrouw naar buiten of ik toevallig op een taxi wacht. Nou breekt mijn klomp. De taxi is er dus eerder dan ik! Na de gezellige, fileloze, werkzaamheden loze en ongeluk loze terugweg, stap ik dan gewoon vrolijk uit de taxi en wens de mevrouw na oppervlakkige en diepgaande gespreksonderwerpen een hele fijne dag. Zou dit al een positief voorteken van mijn revalidatie traject kunnen zijn?

Bedankt voor het lezen weer en natuurlijk ook een fijne avond!

Gert

Naam

E-mail*