Boetelerveld.
Dat is het doel van deze dag. Vanuit huis met de benenwagen (dat is gelijk ook het enige wat ik mag besturen momenteel) lekker een stuk wandelen. Optijd het bed uit, want het zal weer lekker warm worden vandaag. De korte broek aan, een luchtig shirtje, een rugzak van 20kg op de rug en een ‘camelbag’ daarin met water. Rugzak van 20kg? Ja, het moet natuurlijk allemaal niet tè makkelijk worden. Ik wil nadien wel het gevoel hebben dat ik mezelf nog steeds weet te ‘prikkelen’. Wie daar aan twijfelt, zeg je? Niemand, zelfs ik niet. Ik weet dat ik dat kan, maar toch moet dat ik elke keer weer even opzoeken. Met lopen, hardlopen, zwemmen, bootcamp, ….punt gemaakt denk ik haha. Heerlijk gevoel is dat. Het zou bijna een verslaving kunnen zijn. Ok. Het ìs een verslaving!
Bij het openen van de deur, wordt de conclusie getrokken dat het al best warm is. Dat word zweten! Stap voor stap in een lekker tempo slenter ik de eerste kilometertjes weg. Boetelerveld in zicht. Een heerlijk natuurgebied om te wandelen. Tussen de ‘wilde’ koeien. En juist die wilde haren lijken ze behoorlijk te zijn verloren, want buiten het zonnebaden om doen ze niks. Wel een mooi gezicht overigens, koeien op de open vlakte, vogels fluitend in de bomen en een zacht briesje door het haar. Verder niks, he-le-maal niks. Alhoewel, dat is ook niet helemaal waar. Er is een hele grote dosis rust aanwezig en wat is dat genieten zeg! Echt een aanrader om eens doorheen te wandelen.
De ronde lekker doorgelopen en weer terug naar huis. Wat is dat weer wennen zeg, met een rugzak een paar kilometer goed doorstappen. Met straaltjes loopt het water uit mijn poriën naar buiten. Oprecht vraag ik me af of het water wat ik drink niet rechtstreeks via mijn koppakking weer naar buiten stroomt. Heerlijk ‘afzien’ en heerlijk genieten van de omgeving.
Bij thuiskomst een grote bak met koud water klaargezet, om de voeten na het bevrijden van de schoenen, in te zetten. Hierdoor worden je voeten ‘hard’ zeggen ze en gaat het de eventuele zwelling tegen. Ik vind het vooral erg koud, maar erg lekker. Een paar ferme blaren zijn niet te missen, ik stink als een bunzing, ben doorweekt als van een regenbui, maar oh wat een voldaan gevoel geeft dit weer. Dat smaakt naar meer. Morgen zal ik hier vast nog even aan terug kunnen denken, bij het uit bed stappen.
11,5 kilometer in 1 uur en 50 minuten. Prima zo voor een eerste keer. Zolang hardlopen en zwemmen er nog niet inzitten, ga ik mij hier heel goed mee vermaken. Zijn er ook nog nadelen aan deze ‘verslaving? Het moeten inhouden tijdens de vreetbuien die ik hiervan krijg 😉 en me inhouden morgen niet weer iets onbenulligs te doen. Dat laatste is dan misschien nog wel het meest lastig haha.
Gert.