Hallo daar! Er lijkt in Nederland toch een zomer te gaan komen met meer dan 4 dagen warm weer. We hebben er even op moeten wachten, maar toch. Sommige dingen gaan natuurlijk gewoon door, waaronder de controles bij de fysio. Deze keer wel een twist. De controleafspraak met de chirurg was ook gepland. Daar ook het balletje ‘zwemmen’ maar eens opgooien.
Gezellig weer naar Emmeloord. Eerst naar de fysio, waarna de chirurg een kwartiertje later ook aanschuift. De fysio is wederom weer positief. Ik ga goed vooruit, maar niet te snel. Blijkbaar hou ik me toch redelijk aan dat gerem van de specialisten. (Klein schouderklopje links, klein schouderklopje rechts). Wat meer oefeningetjes gekregen en overdag mag de brace wat vaker af. Of eigenlijk mag die gewoon af, zolang ik niet ga sporten, fietsen, wandelen of het dorp in. Wanneer er mensen om me heen zijn (feestjes etc) moet hij ook om.
Ondanks dat het heel goed gaat, blijft hij slecht belastbaar en is hij nogsteeds erg zwak van binnen. De vraag waar jij vast ondertussen ook de kriebels van krijgt vloeit weer over de lippen: hoe zit het met zwemmen. Benentraining is leuk, voor even. Het is zoooooo saai dat het gewoonweg niet motiveerd. Het is iets, maar ook net niks. Snap je? Nou haar antwoord verschilt dus nog helemaal niks. Zwemmen is nog te risicovol. Grrrrrrr.
Van ’t Oever?! Mijn naam word geroepen in de wachtkamer, maar ik zit natuurlijk bij de fysio. 2 tellen later komt de chirurg binnen. Natuurlijk eerst even een sociale babbel, waarna we overgaan tot de orde van de dag.
Positief?
Bijna met grote ogen zit ze te kijken en te voelen. Het litteken wat iets ontstoken is, baart haar ook geen zorgen. Dat ‘ettert’ wel weg. Ik denk overigens niet dat dit voor de bruiloft allemaal weg is, maar ach. Ik ben blijkbaar dus ook niet perfect. Balen.
Goed, terug naar de chirurg. Deze was dus blij verrast. Voor hetgeen zij gedaan heeft bij mij ben ik erg stbiel in de pols. Ikzelf vind hem vooral erg stijf nog haha. Zij is erg te spreken over de bewegelijkheid, want zo losjes als links is niet het streven. Dat mag ik blijkbaar ook niet meer verwachten, gezien de schade in de pols. Hmm ok dan maar.
Dan komt het punt dat ik het haar dan ook maar moet gaan vragen. Zij is tenslotte ‘de grote baas’ van dit bouwproject. Natuurlijk zegt ze nee. Dat zegt ze al weken.
‘Nou je mag voorzichtig gaan beginnen wat mij betreft’. Sorry?!!! ‘Maximaal een kwartier, geen gekke dingen en goed uitkijken met alles om je heen. Het is nog steeds met 1 verkeerde belasting in 1 keer gebeurd.’ Oh…. Daar gaat toch het enthousiasme een beetje. 15 minuten peddelen, is al heel wat. Maar toch. Toch is ook dit nog net niks denk ik, maar hey! Ik mag dus weer zwemmen!
Ik moest overigens wel beloven geen kracht te zetten, geen 400 wisselslag te zwemmen, geen snelheidswerk te doen, en voorzichtig te beginnen. Luisteren naar het lijf is essentieel. Voel ik iets? Stoppen. Twijfel ik? Stoppen. Te doen toch?
Ik vraag me af, wanneer de beide dames mij ‘los’ kunnen laten, wanneer ze mijn ‘wielklem’ er eens afhalen, wanneer ze mij genoeg geremt hebben. Rare specialisten ook allemaal. Alsof ik mezelf over de kop zou trainen ofzo ;).
Gert
Facebook